Als er één titel is waar RPG-liefhebbers op zitten te wachten, dan is het wel The Witcher 3. Waar het vorige deel al hoge ogen gooide en de lat voor RPG’s een stuk hoger legde, daar beloofd The Witcher 3 er nog eens flink overheen te gaan.

Op de Gamescom mocht ik bij de Poolse heren van CD Projekt Red langs, om onder het genot van een biertje 45 minuten gameplay van The Witcher 3 te aanschouwen. Het avontuur begon aan de rand van Novigrad, de grootste stad in de game, waar Geralt of Rivia op een paard reed, terwijl het hoofd van een griffioen ritmisch aan de zijkant bungelde.

De reden voor het bezoekje aan Novigrad is om het hoofd af te leveren bij een lokale crimineel, die in ruil voor de griffioen Geralt informatie verschaft over een jonge vrouw met witte lokken. Terwijl de titelfiguur door Novigrad rijdt, kan ik eens even goed de stad bekijken, die er fenomenaal uitziet. Niet alleen is de stad enorm, maar ook het gevoel voor detail is overweldigend. Je kan de bakstenen in de muren tellen, rookpluimpjes stomen op uit schoorstenen en kinderen van verschillende rassen rennen voor jouw paard langs.

Nadat we het hoofd van de griffioen hebben afgeleverd, verplaatst het verhaal zich naar een heel ander gedeelte van de wereld. Het meisje zou zijn gezien in het zuiden van het land, in het gezelschap van een wezen genaamd Johnny. Het stuk land is te overbruggen met jouw paard, maar volgens de ontwikkelaar duurt dat stuk twintig minuten op volle snelheid. Voor het gemak wordt dus maar even de Quick Travel-functie gebruikt.

Als we eenmaal zijn aangekomen in Velen, de zuidelijke regio van het land, is het al snel duidelijk dat dit een heel andere sfeer herbergt dan Novigrad. Daar waar de stad vol met leven zat, daar gaat het moerasachtige Velen gebukt onder oorlogen en gevechten, waardoor de populatie een flinke klap heeft gekregen. Gelukkig vinden we al snel Johnny, dat een Godling blijkt te zijn – denk een soort kruising tussen Gollum en een smurf. Eén enkel probleem, het koddige wezen blijkt zijn stem kwijt te zijn.

Om zijn stem terug te krijgen moet Geralt meerdere keren zijn zwaard trekken, tegen Drowners en Harpies. Terwijl de ontwikkelaar zijn best doet om levend het gevecht te verlaten, merk ik al een aantal veranderingen in het gevechtssysteem op. Zo hebben de Signs van Geralt – vijf verschillende spreuken – nu ook invloed op de omgeving. Houten contructies kunnen worden omgeblazen met Aard en gasophopingen worden door middel van Igni tot ontploffing gebracht. Dit brengt een hoop tactische mogelijkheden met zich mee en moedigt ook het gebruik van verschillende Signs aan. Tevens heeft Geralt deze keer ook een kleine kruisboog tot zijn beschikking, waarmee hij de Harpies van afstand kan aanvallen. Gevechten blijven echter nog steeds uitdagend, ook de ontwikkelaar legt meerdere keren bijna het loodje.

Als Johnny zijn stem terug heeft, heb ik gelijk spijt van deze gang van zaken. Kleine Johnny blijkt namelijk een behoorlijk irritante stem te hebben, wat ook wordt opgemerkt door de ontwikkelaar. Nuttig is Johnny gelukkig wel, nadat hij Geralt in contact heeft gebracht met The Ladies of the Forest – drie vrouwen die door middel van een oudere dame in contact met de wereld staan – bij een weeshuis. De vrouwen willen Geralt wel helpen, maar alleen als hij ervoor zorgt dat een duistere geest het woud niet meer verstoort. Zo eenvoudig als de situatie klinkt is het echter niet, want als Geralt aankomt bij de geest, claimt die de enige te zijn die de kinderen van het weeshuis kan redden. Volgens de entiteit zijn de kinderen die Geralt heeft gezien alleen maar illusies en zijn The Ladies of the Forest voor geen meter te vertrouwen.

Geralt staat nu voor een moeilijke keuze, aangezien beide partijen totaal niet te vertrouwen zijn. Volgens de ontwikkelaar zijn dit de momenten dat de game compleet veranderd. Een verkeerde keuze en de wereld zoals die er op het moment uitziet, kan plotsklaps omslaan. Geralt maakt uiteindelijk de keuze om de geest te vermoorden de lieftallige vrouwen te helpen. Naja, lieftallig, als de Witcher terugkomt bij het weeshuis blijken de vrouwen abominaties van jewelste te zijn, maar gelukkig houden te zich wel aan hun woord. Hoe het verder afloopt zullen we pas in februari weten, want helaas hield de demo daar op. De ontwikkelaar wees ons er alleen wel nog even op dat er geen enkel kind meer te zien was bij het weeshuis.

Eén ding was achteraf zeker: The Witcher 3 gaat de lat voor RPG’s weer een heel stuk hoger leggen en maakt een hele grote kans om dé game van 2015 te worden. Ik kan alvast niet wachten om met een bebaarde Geralt de wereld te verkennen en – hoogstwaarschijnlijk – telkens de verkeerde keuze te maken.