Als een van de weinigen was ik aanvankelijk sceptisch over The Last of Us; voor mij was het slechts de zoveelste game met zombies; snelle zombies welteverstaan, en die blijven stiekem toch best creepy. Nee, dit leek mij absoluut geen leuke game, sterker nog, ik vond het allemaal maar deprimerend. Een paar maanden na de release, toen de hype een beetje gezakt was, speelde ik er toch eens doorheen. Ben ik dan eindelijk die eerste persoon die een ongezouten en kritische blik op de game gaat werpen?

Nope. Ik denk dat ik nog geen twintig minuten in de game zat toen ik besefte dat al mijn twijfels en vooroordelen volledig misplaatst waren. Nadat de credits over het beeld liepen wist ik dan ook dat The Last of Us mij geen andere keuze liet dan me toe te voegen aan de massa die deze game de hemel in prijst. The Last of Us is een haast ongeëvenaarde emotionele reis, een reis die te vergelijken is met het kijken van een goede serie; na het zien van de finale weet je even niet meer zo goed wat je moet met je leven en lijken alle andere vormen van entertainment niet meer zo aantrekkelijk. Dit is het gevoel dat ik kreeg na The Last of Us; de game die al mijn andere games nietig verklaarde.

Last of us 2

De meesten zullen ondertussen wel bekend zijn met het verhaal van The Last of Us, ook al is dit niet het geval, dan wil ik er alsnog niet te diep op in gaan. Hoe minder je weet hoe beter, is mijn ervaring. Het belangrijkste om te weten is dat een mysterieuze schimmel door middel van pollen en een groot deel van populatie infecteerde en mensen veranderde in gevaarlijke monsters genaamd the infected. Twintig jaar na dit wereldveranderende incident kruipen we in de huid van Joel; een smokkelaar wonende in een quarantainezone in Boston. Door een serie aan ongelukkige omstandigheden raakt Joel opgezadeld met Ellie; een veertienjarig weeskind opgegroeid in een post-apocalyptische wereld. Het is aan Joel om Ellie de stad uit te smokkelen en af te leveren bij een elders gevestigde groepering genaamd the Fireflies. Het is met deze premisse dat het avontuur van The Last of Us begint.

Samen met Ellie reis je door verschillende Amerikaanse steden en landelijke omgevingen die over de laatste twintig jaar in prachtige melancholiek teruggevorderd zijn door de natuur. Ontwikkelaar Naughty Dog weet het laatste uit de Playstation 3 te persen en levert indrukwekkende aanzichten voor de speler om te aanschouwen. The Last of Us is natuurlijk meer dan een toeristische reis door post-apocalyptisch Amerika; zoals in elk avontuur zit de weg zit namelijk vol met gevaar. Een van deze gevaren zijn the infected; deze mensjagende monsters komen in verschillende gradaties afhankelijk van hoe lang ze besmet zijn met de schimmel. De zwakste variant lijkt nog steeds iets menselijks te hebben, maar valt je genadeloos aan in een vurige razernij wanneer je wordt gespot. Naarmate een infected langer aangetast is door de schimmel zal deze ook steeds monsterlijker worden. Zo zijn er bijvoorbeeld de clickers die hun zicht verloren hebben en hun menselijke prooien zoeken door een angstaanjagend klikgeluid te maken dat functioneert als een soort sonar. Naast deze zombie-achtige wezens komen Joel en Ellie ook in confrontatie met menselijke vijanden; dit zijn veelal bandieten of simpelweg andere overlevenden die hun laatste beetje hoop in een verloren wereld niet willen delen.

Last of us 3

Gelukkig voor de speler is Joel uit taai hout gesneden en beschikt hij over verscheidene middelen om zich uit de vaak onvermijdelijke confrontaties te werken. Joel kan bijvoorbeeld flessen en bakstenen oprapen om vijanden te bekogelen of af te leiden en melee wapens maken uit onder andere houten planken en stalen pijpen. Daarnaast krijgt Joel gaandeweg de beschikking over verschillende vuurwapens, maar de munitie hiervoor is schaars en moet verstandig gebruikt worden. The Last of Us speelt als een echte survival game; in de spelwereld kunnen allerlei gebruiksmiddelen zoals tape, scharen en explosieven opgeraapt worden waar Joel upgrades en voorwerpen mee kan maken. Ook vuurwapens kunnen op speciale werktafels van upgrades worden voorzien, maar hier geldt ook weer; voorraden zijn schaars, dus wees bewust over je keuzes!

Het is deze focus op survivalgameplay die The Last of Us zowel genadeloos als grandioos maakt. Stealth is in veel actie games een optie, maar in The Last of Us is dit bittere noodzaak. Wanneer een gevecht dan toch los barst, zal je merken dat je veel sneller door je voorraden heen bent dan je lief is. Daarbovenop gebeurt het maken van voorwerpen en wisselen van wapens allemaal in-game, wat extra toevoegt aan het algehele gevoel van onveiligheid dat je ongetwijfeld zult ervaren. Zelden heb ik zulke oprechte spanning en rauw realisme ervaren in een game. Gelukkig zitten er ook verschillende momenten in de game waar het kwaad eventjes wijkt en je de omgevingen kunt verkennen op zoek naar nieuwe voorraden. De een zal dit ervaren als traag en misschien zelfs saai, voor mij was het echter een oase van rust en juist datgene wat the Last of Us naar een hoger niveau tilt. Het is in deze momenten dat je even kan laten bezinken wat je allemaal hebt meegemaakt en is er ruimte voor het verhaal om zich te ontplooien.

Last of us 1

Hier ligt de ware kracht van The Last of Us; het verhaal. Door de serie-achtige opbouw neemt de game ruim de tijd om de verschillende personages te ontwikkelen waardoor je hier als speler sterk mee verbonden raakt. Ik durf zelfs te stellen dat The Last of Us de meest geslaagde game ooit is op het gebied van karakterontwikkeling; zowel Joel en Ellie voelen als echte mensen, bij momenten zou je haast vergeten dat je niet naar echte acteurs in een film kijkt. Ook de andere personages die je ontmoet tijdens je reis zijn rijk aan inhoud en maken The Last of Us een absoluut onvergetelijk avontuur dat iedereen met een Playstation3 ervaren moet hebben.